การสูญเสียก่อให้เกิดทุกข์แต่หล่อหลอมความเข้มแข็ง

กาลเวลาเปลี่ยนทุกสิ่ง ทุกสิ่งแปรเปลี่ยนเรา สิ่งที่เคยขัดตา วันนี้ชินตา สิ่งที่เคยอย ากได้ นาทีนี้ไม่อย ากแล้ว สิ่งที่เริ่มแรก

กำแน่น ต่อมาปล่อยมือแล้วการสูญเสียก่อเกิดทุกข์ แต่หล่อหลอมความแข็งแกร่ง ประสบการณ์แลกด้วยราคาแพง แต่เคาะ

จนเราได้เติบใหญ่ไม่หลั่งน้ำตา ใช่ว่าไร้น้ำตา ไม่เป็นไร ไม่หมายถึงไม่เหนื่อยเหน็ดเมื่อเธอรู้ว่า อะไรคืออย ากร้องไห้ไร้น้ำตา

อย ากร้องทุกข์ไร้วาจา อย ากหัวเราะไม่มีเสียง เมื่อนั้นเธอจึงได้เติบใหญ่ ถึงที่สุดแล้วคนเราต้องพึ่งตนเองเหนื่อยแล้วไม่มี

คนใส่ใจก็ต้องรู้ผ่อนพัก ร้องไห้ไร้คนปลอบก็เรียนรู้ยืนด้วยตนเอง เจ็บแล้วไม่มีคนเข้าใจต้องแบกแรงกดไม่คร่ำครวญไม่มีใคร

มีหน้าที่ต้องช่วยเธอ อย่ าได้ทอดทิ้งตัวเอง ขอเพียงบากบั่นย่อมมีผลงาน เมื่อไม่มีใครให้พึ่งพิงจึงพึ่งใจตนเอง ย ามถูก

กระหน่ำตีปลอบตัวเองไม่หยุดหย่อนหากแม้นโลกทั้งโลกทอดทิ้งเธอ ก็ต้องกู่ก้องว่าฉันเดินคนเดียวก็ได้ ความคับแค้นบาง

อย่ างนั้นย ากจะเปล่งวาจา แม้มีคนไถ่ถามก็ย ากจะบอกเล่าแม้มีคนปลอบประโลมก็แทนตนไม่ได้ คำพูดอยู่ในปากพูดไม่ออก

ความเงียบแทนทุกสิ่ง ในใจมีความร้าวรานแสดงไม่ได้ น้ำตาระบายทุกอย่ างที่ร่วมปันกับคนอื่นได้ คือสุขมากกว่าทุกข์ ที่

แลกเปลี่ยนกับคนอื่นได้ คือสิ่งที่ไม่เจ็บไม่ปวด ประสบการณ์ทั้งปวง มีเพียงตนที่รับรู้ อารมณ์ทุกอย่ าง มีเพียงเราที่เข้าใจ

ความคับแค้นที่พูดไม่ออก จึงคับแค้น ความร้าวรานลึกในใจ จึงรวดร้าว อารมณ์บางอย่ างบอกไม่ได้ เจ็บแต่ไม่พูด เ พ ร า ะ

เกรงจะกระทบอารมณ์คนอื่นยิ้มแต่ไม่พูด แต่อัดอั้นในใจตน ในรอยแสร้งยิ้ม อำพรางความเจ็บปวดไว้เพียงใด การฉีกเรื่องพูด

ช่างเต็มไปด้วยคำพูดไม่ตรงใจ คิดเพื่อคนอื่นเสมอ แต่ต้องเยียวย าแผลตนปากแข็งเสมอ แต่ใจไม่แกร่งตาม เ พ ร า ะเมตตา

จึงเลือกให้อภัย เ พ ร า ะกรุณา จึงยอมรับทุกสิ่ง แท้จริงแล้ว คนที่หัวเราะเสมอนั้น ต้องการคนใส่ใจที่สุดดวงใจที่ยอมรับ

อย่ างเงียบงันนั้น ต้องการคนเข้าใจที่สุด แต่บ่อยครั้งถ้าเธออภัยตัวเองได้ ชีวิตจะดำเนินต่อได้ เรื่องที่ผ่านไปแล้ว อ ย่ าคิดมาก

ความรู้สึกลาไปแล้ว อย่ าเหลียวหลังเสียดาย เธอหวนรำลึกได้ แต่อย่ าหลงงมไม่ตื่น เธอคิดถึงได้ แต่อย่ าพัวพันให้ยุ่งเหยิง

ชาค้างคืนอย่ าดื่ม จะทำลายกระเพาะความรักความรู้สึกที่จางไปอย่ าไขว่คว้า จะเสียใจ กระจกแตกแม้สมานได้ แต่รอยร้ า ว

คือแผลเป็นไม่อาจลบ ความสัมพันธ์อาจคืนกลับ แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมปล่อยให้สิ่งที่ผ่านไป ผ่านให้สิ้น ให้สิ่งที่ควรมา

ได้มาครบ ขอเพียงเธอเข้มแข็ง หากอยู่กับแผลวันวาน จักไม่มีวันได้เห็นแสงตะวันวันนี้เปลี่ยนหน้าต่างสักบาน จึงได้เห็น

ทัศนียภาพแตกต่าง เปลี่ยนภาวะทางจิตใหม่ จึงได้อารมณ์ความรู้สึกอีกอย่ าง อย่ าให้ใครอื่นมีอิทธิพลต่อจิตใจเธออยู่อย่ าง

เข้มแข็ง ไม่เป็นที่หย ามหมิ่น อยู่อย่ างทระนง ไม่ก้มหัว ชั่วชีวิตหนึ่ง จะสุขจะทุกข์ เรากำหนดเอง อย่ าต้องเปลี่ยนตัวเอง

เพื่อคนอื่นดอกไม้บานตามฤดูกาล ไม่สนใจใครรักไม่รัก ทะเลไม่เปล่งเสียงโห่ร้องเพื่อใคร เพียงเพื่อการซัดสาดของวิญญาณ

เป็นคนไม่เป็นเพื่อสายตาชื่นชมของใครเพียงเพื่อเสรีภาพในชีวิต เรามีเพียงชีวิตเดียว อยู่ให้สง่างาม ไม่ทิ้งความเสียใจให้ชีวิต