ถูกถามบ่อยๆ ว่าเงียบทำไม
ทำไมเงียบจัง? เป็นอะไรหรือเปล่า? เ บื่ อ หรอ? คำถามเหล่านี้เป็นคำถามที่เรามักจะได้ยินบ่อยๆ อย่ าง เวลาที่ ฉันกำลัง
เอ็นจอยกับการนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เงียบๆ คนเดียวหรือนั่งเงียบๆ ฟังเพื่อนคุยกันมองเผินๆอาจจะดูเหมือนเป็นคนคนขี้อาย
ไม่กล้าพูดแต่จริงๆ แล้วพวกเราแค่ไม่ชอบคุยเรื่องไร้สาระหรือเรื่องที่ฉาบฉวยสักเท่าไหร่และไม่ชอบที่ใครจะมาบังคับให้
พูดให้คุย ถ้าอย ากพูดอย ากคุยเมื่อไหร่ก็จะพูดเองนั่นล่ะ!
อยู่ในที่ทีมีคนเยอะ
ในโรงอาหารในห้าง หรือตลาดนัดมันไม่ใช่ที่ของพวกเราเลย เมื่อไหร่ที่ต้องอยู่ในที่ที่คนเยอะๆฉันอย ากจะหนีไปไกลๆ
หรือไม่ก็ซ่อนตัวอยู่ในมุมเล็กๆ แต่ทุกอย่ างมักมีข้อยกเว้นเ พ ร า ะเราไม่ได้รู้สึกแย่ที่ต้องอยู่ในโรงหนังนั่งดูหนังที่เรา
ชอบหรือไปดูคอนเสิร์ตของศิลปินที่เรารัก
พูดคุยกับคนเยอะ ๆ
ประชุม ทำงานกลุ่ม หรือการที่ต้องพูดต้องคุยกับคนเยอะๆ เป็นเรื่องที่เราไม่ถนัดเอาซะเลยอย่ า แปลกใจถ้าเห็นเรานั่ง
เงียบๆ ไม่พูดไม่จาเ พ ร า ะพวกเราเป็นนักฟังที่ดี เราชอบฟังมากกว่าพูดและถ้าเห็นเราทำหน้านิ่งๆ ไม่ต้องคิดว่าเรา
เ บื่ อ หรือเซ็งแต่เราอาจจะกำลังคิดอะไรบางอย่ างอยู่
งานปาร์ตี้
แน่นอนว่านี่คงเป็นเรื่องปกติของคนที่ชอบเข้าสังคมหรือคนทั่วๆ ไป แต่สำหรับพวกเราชาว โลกส่วนตัวสูง นั้น การต้องอยู่
กับคนเยอะๆ นั้นมันเป็นการบั่นทอนจิตใจและพลังงานของพวกเราเป็นอย่ างมากโดย เ ฉ พ า ะเวลาที่ต้องไปเข้าสังคมมี
งานปาร์ตี้ที่เลี่ยงไม่ได้เราอาจจะต้องขอตัวออกมาก่อนทั้งๆ ที่ปาร์ตี้ยังไม่จบและพอกลับมาก็ต้องขออยู่คนเงียบๆ คนเดียว
สักพักแล้วจะดีขึ้นเองและถ้าให้เลือกก็ขอนัดเจอแค่เพื่อนสนิทสักสองสามคนจะดีกว่านะ
แนะนำตัวในห้องเรียน
“วันนี้วันแรกของการเรียน เรามาแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่า บอกชื่อ บอกเอกที่เรียนและอะไรเล็กๆ น้อยๆเกี่ยวกับตัวเอง”
ฉันรู้สึกแย่ทุกทีที่ได้ยินประโยคนี้ได้แต่ภาวนาให้เริ่มที่ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน!
พูดต่อหน้าคนเยอะๆ
ทุกครั้งที่ต้องออกไปพูดบนเวทีหรือมีพรีเซนต์หน้าห้อง คืนก่อนหน้านั้นฉันจะนอนไม่หลับกระสับกระส่ายเ พ ร า ะเอาแต่
คิดว่าจะทำตัวอย่ างไรกับวันพรุ่งนี้ดี และเมื่อถึงเวลาที่ฉันจะต้องออกไปพูดความตื่นเต้นจะทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้
ขาสั่น ปากสั่น ใจสั่น สั่นไปหมดทั้งตัว อย่ าให้พวกเราต้องทำอะไรแบบนั้นบ่อยๆ เลย
