ความซื่อสัตย์เป็นบ่อเกิดของความน่าเชื่อถือ

ถ้าหากคุณดีและซื่อสัตย์ได้นานพอเวลาจะคัดคนดีๆเข้ามาในชีวิตคุณซื่อสัตย์ ถูก ชายนามว่า ฉลาดปล่อยไว้ที่เกาะร้าง

กลางทะเลซื่อสัตย์พย าย ามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง…สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ…จะมีเรือซักลำผ่านมาทางนี้บ้างซื่อสัตย์ก็ได้

ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกลซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเสียงนั้นมีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบก

สะบัดอยู่บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข” ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเองซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกเรือของความสุข…“ ความสุข

ความสุขผมคือซื่อสัตย์คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม…? ”เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า…“ ไม่ได้หรอก…หากผมพา

คุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุขคุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุขขอโทษนะซื่อสัตย์ผม

รับคุณขึ้นมาไม่ได้…! ”พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป…!!ผ่านไปสักครู่หนึ่ง “ ตำแหน่ง ” ก็ผ่านมา ซื่อสัตย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง…

“ ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม…? ”ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป

จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า “ ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม…?ตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมัน

ย ากเย็นสักเพียงใดหากผมพาซื่อสัตย์อย่ างคุณมาอยู่ด้วยผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆเ พ ร า ะตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วย

ความไม่ซื่อสัตย์ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ”ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่ างสิ้นหวัง….รู้สึก

สับสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่งหรือ… ในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้วอยู่ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดัง

ขึ้นมา…!!เรือลำหนึ่งบรรทุก “แข่งขัน” เป็นจำนวนมากผ่านมาซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก….“ แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของ

คุณได้ไหม…? ”แข่งขันถามกลับมา…“ คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา…? ”ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก

เ พ ร า ะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีกแต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ยังไงก็พูดความจริงเสมอ… “ ผมคือซื่อสัตย์… ”“ ห๊า….!!! คุณคือ

ซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วยเราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้ ”…พูดเสร็จแข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่ าง

รวดเร็วในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวังอยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า…“ ลูกจ๋าขึ้นเรือเถิด…!! ”เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้น

มองก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ…“ ฉันคือกาลเวลา ” …กาลเวลาแนะนำตัว“ ทำไมต้องมาช่วยผมครับ…? ”ซื่อสัตย์

ถามออกไปด้วยความสงสัย“ มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด ”…กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม

กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่าพบ.. ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล“ ตัวข้ากาลเวลาในอดีต เคย

เป็นทั้ง ความสุข ตำแหน่งและ แข่งขัน มาหมดแล้วสิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อนมาเป็นกาลเวลาคือ… ทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุข

จะหายไปถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอมการแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นานก็จะ

ล้มเหลวไม่เป็นท่า ”จงเป็นคนซื่อสัตย์ เ พ ร า ะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ…

ประโยชน์ของการมีความซื่อสัตย์

1 : เป็นคนเปิดเผย จริงใจต่อตนเองและผู้อื่น

2 : ทำให้มีความเจริญก้าวหน้าและประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน

3 : เสริมสร้างให้ตัวเองเป็นคนกล้าหาญ กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง

4 : เป็นที่เชื่อถือ และไว้ใจของคนอื่น

5 : ชีวิตมีความสุข

ประโยชน์ของการมีความอดทน

1 : งานหรือกิจกรรมต่าง ๆ สำเร็จลุล่วงไปอย่ างดี

2 : ทำให้เราเป็นคนสุขุม รอบคอบ มีสติ

3 : เสริมสร้างให้เราเป็นคนมีมานะมีความเพียรพย าย ามในการทำงานหรือความทุกข์ย ากลำบากต่าง ๆ ในชีวิต

4 : มีความเป็นผู้นำ เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

5 : สอนให้เราไม่ยอมแพ้หรือท้อถอย

6 : เป็นที่รักของทุกคน