พ่อแม่ทุกคนควรเข้าใจ “จงอย่าเอาลูกเรา ไปเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่น”

จริงๆแล้ว การเปรียบเทียบกันก็มีให้เห็นอยู่ทั่วไปในทุก ๆ สังคม หรือแม้แต่ในครอบครัวเลยก็ว่าได้

และหากลองสังเกตดี ๆ การเปรียบเทียบหลายต่อหลายครั้งเกิดจากความตั้งใจและปรารถนาดีของ

คุณพ่อแม่ แต่มันดันกลายเป็นสิ่งที่ทำ ร้ า ย จิตใจลูกอย่ างไม่น่าเชื่อ ด้วยคำพูดที่ดู้หมือนไม่มีอะไร

เช่น “ ดูสิ ลูกบ้านนั้นเค้ายังทำแบบนี้ได้เลยนะ ทำไมห นูทำเหมือนเขาไม่ได้ล่ะ ”

หรือ “ ดูพี่คนนั้นสิ เค้าเก่งมากเลย ทำนี่ก็ได้ ทำโน้นก็ดีหมด หนูต้องทำให้ได้แบบพี่เค้านะลูก ”

ด้วยความคิดเห็นส่วนตัวของแม่ยุ้ยเอง ที่สงสัยอยู่เสมอกับประโยคทำนองนี้ว่า อะไรที่ทำให้พ่อแม่

ปู่ ย่ า ตา ยาย ต้องคิดแบบนั้น คิดว่าคำพูดลักษณะนี้จะช่วยให้เราอย ากจะทำอะไรต่อมิอะไรที่เหมือน

คนอื่น ๆ หรือทำให้ได้เพื่อทัดเทียมคนอื่น ๆ พอเวลาผ่านมาจนถึงวันที่ได้ยืนในจุดที่เราเป็นพ่อแม่นั้น

จึงทำให้ย้อนกลับมาคิดถึงความรู้สึกเมื่อโดนนำไปเปรียบเทียบกัน เพราะคนแต่ละคนนั้นเติบโตมาใน

สภาพแวดล้อมและการเลี้ยงดูที่แต กต่างกัน บุคคลิก ลักษณะ นิสัย ความสนใจ และสภาพทางก ายภาพ

ของคนทุกคนก็ต่างกันออกไป ไม่ต้องคิดอะไรมาก ขนาดพีน้องที่คลานตามกันมาแท้ ๆ ยังต่างกันเลย

นับประสาอะไรกับลูกบ้านเรากับลูกบ้านอื่น

กาลครั้งหนึ่ง…

เคยได้ยินคำว่า การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นจะทำให้เกิดแรงฮึด !!!

แต่นั่นคือหนึ่งส่วนในสิบส่วนหรือเปล่าคะ แล้วคิดว่าแรงฮึดแบบที่ว่านี้เด็ ก

อนุบาล เด็กประถม ก็สามารถเข้าใจในจุดนั้นได้หรือไม่ เราเองเป็นพ่อเป็นแม่

หากลองคิดในมุมกลับกันบ้างว่า ถ้าวันนึงลูกเอ่ยว่า “ แม่ ทำไมไม่บ้านโน้นเค้า

ทำกับข้าวอร่อยกว่าบ้านเรา เวลาสอนการบ้านก็ไม่เสียงดัง ไม่ดุ ไม่ด่ าเหมือน

แม่ แม่ต้องทำให้ได้แบบแม่บ้านโน้นนะคะ ” ถ้าลูกพูดแบบนี้บ้าง คุณจะรู้สึก

อย่ างไรคะ ?? แล้วก็ไม่แปลกที่เด็ กที่เติบโตมากับการถูกนำไปเปรียบเทียบ

กับคนอื่น จะเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ช่างเปรียบ ช่างเทียบ เพราะเขาก็ถูกหล่ อ

หลอมมาเช่นนั้น

อย่ าทำให้โลกของลูกเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ว่าตัวเองด้อยค่า เพราะทำอะไร

ก็ไม่ดีเท่าคนอื่น อย่ าทำให้ลูกเติบโตมาแบบไม่แน่ใจว่า ตกลงฉันมีอะไรดีบ้าง

เพราะฉันไม่เท่าเทียมกับคนอื่นเลย และอย่ าให้ลูกเติบโตมาด้วยไม่แน่ใจว่า

พ่อแม่เห็นความดีในตัวหนูบ้างไหม ? เพราะเห็นแต่ชมลูกคนอื่น บอกว่าลูกคน

อื่นดีอยู่ตลอด แล้วหนูหละ ??

ลองปรับเปลี่ยนมุมมองกันใหม่ดีกว่านะ อย่ ามัวแต่คิดว่าลูกเราด้ อยยังไง

ทำอะไรได้น้อยกว่าลูกคนอื่นแค่ไหน หรือลูกเราเสี ยเปรียบลูกคนอื่นเรื่อง

อะไร ลองเปลี่ยนเป็นช่วยกันเสริมสร้างความรู้สึก ภาคภูมิใจในสิ่งที่ลูกเรามี

สิ่งที่ลูกเราเป็นช่วยกันดึงข้อดีที่มีออกมาสนับสนุน และช่วยกันพัฒนาจุดอ่อน

ที่ยังต้องฝึกฝนไปด้วยกัน ชี้ให้ลูกเห็นว่าจุดนี้เราต้องพย าย ามเพิ่มเพราะอะไร

ไม่ใช่เพื่อให้เท่าเทียมกับใคร สอนให้ลูกมีจุดพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี แต่ก็เรียนรู้

ที่จะสร้างแรงบันดาลใจที่จะก้าวต่อไปด้วยแรงที่มาจากข้างในตัวเอง ไม่ใช่มี

คนอื่นเป็นเครื่องวัดตัวเรา

ขอขอบคุณ theplatustory