วันนี้มีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของเศรษฐีตกอับมาให้อ่านกัน
คนเรารวยแล้ว อย่ าทะนงตน ยิ่งบินสูงมาก ยิ่งร่วงลงมาเ จ็ บ
มีอดีตเศรษฐีท่านหนึ่งเล่าไว้ว่า…
เมื่อก่อนผมมีที่ดินอยู่แทบจะทุกเขตของกรุงเทพ และตามหัวเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ
รวมแล้ว ประมาณ 500 ไร่เลยก็ว่าได้ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวครั้ง
ละเป็นแสนๆ ทำมาค้ๅขายได้เงินดีจริงๆ ภรรย าผมชอบเล่นหุ้น ราคาหุ้นก็ขึ้นเอา ๆ เรา
ก็ได้กำไรกันมามากมาย เรามีเงินสดอยู่หลายร้อยล้านบาท
พออยู่มาวันหนึ่ง…มีญาติผมคนหนึ่ง เขาเ ดื อ ดร้อนมาก
มาขอยืมเงินผม ผมด่ าเขาซะเ สี ย ๆ หาย ๆเลย
(ด้วยความที่คิดว่าตนเองมีเงินมาก จะพูดอะไรกับใครยังไงก็ได้) แต่ก็ให้เงินไปแสนนึง
แล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีกนะ เงินที่ให้ไปนั้นผมจะคิดว่า “ ให้ทาน ”
ไปก็แล้วกัน เขารับเงินก้อนนั้นไปพร้อมน้ำตา(ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง)
เมื่อผมคิดการใหญ่ จัดตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ปีนั้นเกิด วิ ก ฤ ตน้ำท่วมอย่ างหนัก
น้ำพัดพาทุกอย่ างไปจากชีวิตผมจริงๆ รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและ
เงินสดที่เคยมี แฟนผมเล่นหุ้นแล้ว เจ๊ งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัว ข าดทุน
กันย่อยยับ ภายในเวลาแค่ 2 ปี สิ่งที่ผมเคยมีมันหายไป เหลือไว้เพียงหนี้สินกว่า 200 ล้าน
ปัจจุบันผม คือ “ บุคคลล้ มละล าย ” …
ต้องไปเช่าห้องแถวแบบที่พออยู่ได้ อาศัยขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตไปวัน ๆ
เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร ลูกๆผมก็ต่างแยกย้ายกันไปเอาตัวรอดตาม
เส้นทางชีวิตของตัวเอง ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกๆ อีกเลย
ตอนนี้ผมอายุก็อายุ 76 แล้ว…
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน แต่ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ…
ผมมาลำบากตอนแก่ แต่ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น เงินค่าเช่าห้องนี้
ผมก็ไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขาแล้วให้เขาไปแสนนึงในตอนนั้น
ลูกเขายื่นเงินให้ผมมาแสนห้า แล้วบอกผมว่า…“
พ่อผมเคยบากหน้าไปยืมเงินคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงบาล ผ่ าตั ดเพื่อให้รอด
พ่อผมนั่งร้องไห้ คุณลุงก็ด่ าแล้วโยนเงินให้เหมือนหมูเหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อ
พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดในโลก จะให้พ่อทำยังไงตอนนั้นพ่อก็ยอม
ขอแค่ให้ได้เงินมารักษาผม ผมให้ลุงไปแสนห้านะ แสนนี้ผมคืน ส่วนอีกห้าหมื่นคือ
ให้คิดว่าเป็นด อกเบี้ยจากเงินที่พ่อผมเคยไปยืมคุณลุงมาก็แล้วกัน ตอนนี้เราไม่มีหนี้
ไม่ติดบุญคุณกันแล้วนะ แต่ถ้าคุณลุงลำบากจริงๆ คุณลุงมายืมกับผม ผมจะให้คุณลุงกู้
แต่ผมจะไม่ด่ าคุณลุง เหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมหรอกนะ จริง ๆวันนั้นถ้าไม่มีเงินคุณลุง
ผมคงไม่รอ ดมาจนถึงทุกวันนี้หรอก เพราะเงินแสนที่คุณลุงโยนให้พ่อผมนี่แหละที่ต่อ
ชีวิตให้ผม วันนี้ผมได้ทำตามที่พ่อเคยบอกไว้แล้วว่าให้ตอบแทนหนี้ก้อนนี้ให้คุณลุงคืน
ส่วนลูกคุณลุง ผมก็ไม่รู้เพราะ ” ก ร ร ม ใ ค ร ก ร ร ม มั น ”
ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้าน เอาเงินมาจ่ายค่าเช่าห้องแถว และลงทุนร้านก๋วยเตี๋ยวเพิ่ม
มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า “ ก ร ร ม ตามสนอง ” แล้ว
หลานมันไม่ได้ด่ าผม แต่หลานแค่พูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงนั้นไม่ได้
แต่ตอนนี้ชีวิตผมก็มีความสุขดีนะ…
พระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงินพวกเขาเลย
เพราะตอนผมมีเยอะๆ ผมเบื่ อคนบอกบุญ ผมไม่เคยทำบุญ ผมกิน ผมเที่ยว
ผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน สิ้นเพื่อ นไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะเข้าวัดเป็น
รู้จักการให้ทาน ตอนนี้ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียจากไปก่อนผม เพราะไม่
อย ากเห็นเมียลำบาก ไม่ต้องถามนะว่าผมเป็นใคร
ร้านอยู่แถวไหน ไม่ต้องอย ากรู้ เพราะจะไม่บอกหรอก
ผมแค่เก็บเรื่องราวมาให้อ่านไว้เป็นข้อคิดเตือนใจ
จำไว้นะว่า…ไม่มีคำว่าย ากจนสำหรับคนขยัน
ไม่มีการปลงตก ถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด
