เคยมั้ยไม่ว่าเราทำดีเท่าไร สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่าเลย เพ ราะสำหรับคนบางคนแล้วนั้นความดีของเราซื้อใจเขาไม่ได้ทำทุกอย่าง
เพื่อหวังให้ทุกคนบนโลกมารักเราแล้วสุดท้ายก็เหนื่อยเปล่า มันเป็นไปไมได้หรอก เ พ ร า ะใส่ใจมากไป เราจึงทุกข์เอง เ พ ร า ะ
สงสัยมากไปเราจึงทรมานเอง เมื่อเข้าใจจึงเป็นสุข ปล่อยวางได้จึงเป็นอิสระเรามาสู่โลกนี้ ก็เหมือนนักเดินทาง เรื่องราวต่าง ๆ
ใช่เราเป็นผู้ตัดสิน เรื่องที่ใหญ่ที่สุดของวันนี้ ถึงวันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็กไป เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในเดือนนี้ เมื่อเดือนหน้าก็กลาย
เป็นเรื่องเล่าไป เรื่องเล่าปากต่อปากกัน สุดท้ายก็แค่คำนินทานั่นเอง เราทุกคนเป็นได้ก็แค่คนในคำนินทา คนในลมปากของคน
อื่นไม่ต้องพย าย ามทำตัวให้เป็นที่รักของทุกคน เพ ราะมันเป็นไปไม่ได้เลยล่ะ อยู่กับใครแล้วเหนื่อยใจ เราก็จงถอยออกมาเถอะ
บางคนอย ากที่จะเปลี่ยนคนที่เกลียดเราให้หันมาชอบเปลี่ยนเป็นเปลี่ยนเวลาไปใช้กับคนที่รักเรา ให้คนที่รักเรามีความสุขดีกว่า
มั้ย บางครั้งการทำความดีของเรา ก็ไม่สามารถซื้อใจได้ การทำดีบางทีก็อาจหมายถึง การทำให้ถูกที่ การทำให้ถูกคนด้วยนะ อย่า
เสียใจเมื่อเค้ามองไม่เห็นสิ่งที่เราตั้งใจ แต่ให้เราดีใจและภูมิใจดีกว่า ว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว บางครั้งคนเราก็ชอบคิดว่าการทำดี
กับใคร ก็ให้คน ๆ นั้นตัดสินว่าเราดีหรือไม่ที่จริงแล้วที่สุดของความดี มันไม่ได้เท่ากันหรอก เพ ราะฉะนั้นเราจึงคาดหวังไม่ได้ว่า
เราหรือเขาใครกันที่ดีกว่า แต่ให้เราคิดแค่ว่า เราทำดีให้ถึงที่สุดของเราก็พอแล้วการจากกันด้วยดีสักวันคงจะรู้ผลแห่งความดีนั้น
แต่การจากกันด้วยความเ ล วต่อให้นานสักแค่ไหน ความเ ล วก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นความดีได้ เลือกใช้เวลาที่มีต่อกันให้ดีที่สุด
ส่วนผลนั้นจงให้เวลาเป็นคนบอกชีวิตคนเรามันเหมือนรสชาติของกาแฟ มากก็ดี น้อยก็ดี ต่างมีรสขมเข้มก็ดีจืดก็ดี ก็ต่างมีรสชาติ
ต่างคนต่างชอบไม่เหมือนกัน จะชงกาแฟให้ถูกปากทุกคนได้อย่างไรกัน ปรับอย่างไรก็ไม่ได้ผลก็กลับมาเป็นตัวเองดีกว่า อย่า
คาดหวังในการทำความดี หากเราไม่คาดหวังคงไม่ต้องผิดหวัง
