กุญแจดอกแรก :: ยอมรับ
กุญแจดอกแรกที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือยอมรับ ถ้าคุณทุ่มเทให้ใครสักคน หรือเรื่องราวสักเรื่องแล้วไม่ได้อะไรตอบแทน
คุณอาจจะรู้สึกผิดหวัง เสียใจ หรือสูญสิ้นเรี่ยวแรง แต่ความเสียใจจะเป็นพลังผลักดันคุณไปข้างหน้า ยอมรับมันซะ
กุญแจดอกที่สอง :: แก้ไข
ยอมรับไม่ได้ก็เปลี่ยนแปลง! ถ้าคุณพยายามแล้ว แต่ก็ยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ก็จากไปซะ
กุญแจดอกที่สาม :: ออกห่าง
.
.
.
หากยอมรับไม่ได้ ก็ต้องลงมือแก้ไข หากแก้ไขไม่ได้ ก็จงออกห่าง
คนที่มองโลกในแง่ดี คิดแต่จะหัวเราะ จนลืมความอาฆาต
คนที่มองโลกในแง่ร้า ย คิดแต่จะอาฆาตจนลืมหัวเราะ
อย่าถามคนอื่นว่า ‘เพราะอะไร’ แต่จงถามตนเองว่า ‘มีสิทธิ์อะไร’
ความห่างเหินเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็กลัว ที่กลัวก็เพราะว่า
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งยังคิดถึงคุณ หรือลืมคุณไปแล้ว
คนบางคนดีต่อคุณ ก็เพราะคุณดีต่อเขา คนบางคนดีต่อคุณ
ก็เพราะรู้ในความดีของคุณ ไม่ว่าความรักหรือมิตรภาพ
จุดหมายสูงสุดอาจมิใช่การได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่เป็นความเข้าใจซึ่งกันและกัน
อย่าได้หวังว่าใครๆ ต้องเข้าใจคุณ เพราะไชเท้าและผักกาดขาว
มีคุณสมบัติและลักษณะที่แตกต่างกันไป
หากคุณเลือกที่จะเป็นไช่เท้า ก็อย่าหวังว่า จะเป็นผักกาดขาวได้
อีกอย่างหนึ่ง การเป็นในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวคุณ ..มันทรมาน
