ทำงานเพื่อเลี้ยงชีพ…ไม่ต้องมากก็พอใช้ ทำงานเพื่อเลี้ยงกิเลส…มากเท่าไรก็ไม่พอเมื่อผมอายุได้ 5 ขวบ… แม่บอกผมว่า
“ความสุข” เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต…พอผมไปโรงเรียน คุณครูถามผมว่าโตขึ้นผมอย ากเป็นอะไร
ผมตอบว่า “ความสุข…”คุณครูบอกผมว่า… ผมไม่เข้าใจคำถามผมเลยบอกกับคุณครูกับไปว่า… คุณไม่เข้าใจชีวิตนี่พ่อแม่
กำลังส่งผมไปเรียนรู้อะไร…? ผมไม่รู้นี่คุณครูกำลังสอนอะไรให้เรา โรงเรียนกำลังยัดเยียดอะไรให้เรา…?แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้
หลังเรียนจบคือ… สิ่งที่โรงเรียนสอนคือวิธีหาเงิน ไม่ใช่วิธีหาความสุข…!!
ถ้าเป้าหมายของชีวิตคือความสุข แล้วสงสัยมั้ยว่าความสุขคืออะไร?เคยได้ยินนิทานสอนคน เรื่อง ชายหาปลากับเศรษฐีไหม?
เศรษฐีคนหนึ่ง เดินทางไปพักร้อนในเกาะแห่งหนึ่งเขากำลังมองดูเรือจับปลาลำเล็กๆ ลำหนึ่งกำลังแล่นมาเทียบท่าโดยมี
เพียงชาวประมงคนเดียวในเรือภายในเรือมีปลาตัวโตๆ กองอยู่บนเรือซึ่งเขา ดูแล้วเป็นปลาที่น่าจะมีมูลค่าพอสมควรเมื่อ
เรือมาจอด
เศรษฐีได้ถามชาวประมงว่า… “ปกติแล้วคุณใช้เวลาจับปลาพวกนี้นานไหม”
ชาวประมงตอบว่า… “ไม่นานหรอก”
เศรษฐีจึงถามต่อว่า “แล้วทำไมคุณไม่อยู่ให้นานขึ้นอีก เพื่อที่จะจับปลาได้มากกว่านี้”
ชาวประมงตอบ “ผมหามาแค่พอกินอิ่ม พอเลี้ยงคนในครอบครัวได้เฉยๆ”
เศรษฐีจึงถามต่อว่า… “แล้วคุณใช้เวลาที่เหลือไปทำอะไร”
ชาวประมงตอบ “ชีวิตประจำวันของผมไม่มีอะไรมาก นอนตื่นสายๆ จับปลาวันละนิดหน่อย ใช้เวลาเล่นกับลูกๆ นอนพัก
กลางวัน บ่ายๆ ก็ออกมาตกปลา จิบไวน์ และ เล่นกีต้าร์กับเพื่อนฝูงในตอนเย็นๆ”
เศรษฐีบอกว่า “คุณรู้ไหมผมสามารถแนะนำให้คุณรวยได้นะ อย่ างแรกเลยคุณควรใช้เวลาจับปลาให้เยอะกว่านี้”
ชาวประมง “แล้วยังไงต่อ…?”
เศรษฐีบอกว่า “พอจับปลาได้เยอะ คุณก็สามารถนำปลาไปขายเพื่อมาซื้อเรือลำใหญ่ๆ ซึ่งก็จะช่วยคุณหาปลาได้เยอะขึ้นไปอีก”
ชาวประมง “แล้วยังไงต่อ…?”
เศรษฐีบอกว่า “หลังจากนั้น คุณก็เอาปลาไปขายให้โรงงาน ขายได้เยอะๆก็จะมีเงินเยอะขึ้น”
ชาวประมง “แล้วยังไงต่อ…?”
เศรษฐีบอกว่า “แล้วคุณก็เอาเงินที่หามาได้ลงทุนโดยสร้างโรงงาน สามารถควบคุมโรงงานได้ทั้งหมด ตั้งแต่กระบวน
การผลิต ไปจนถึงการจัดจำหน่าย”
ชาวประมง “แล้วยังไงต่อ……….?”
เศรษฐีบอกว่า “คุณก็จะได้มีลูกน้อง มาทำงานแทนคุณ คุณก็ไม่ต้องทำงานเองแล้ว หลังจากนั้นคุณก็เป็นอิสระ”
ชาวประมงเลยถามว่า “แล้วผมจะต้องการลูกน้องไปทำไม”
เศรษฐีก็บอกว่า “ทีนี้คุณก็จะได้นอนตื่นสายๆ จับปลาวันละนิดหน่อย ใช้เวลาเล่นกับลูกๆ นอนพักกลางวัน บ่ายๆ ก็ออกมา
ตกปลา จิบไวน์ และ เล่นกีต้าร์กับเพื่อนฝูงในตอนเย็นๆ ใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการได้ไง”
ชาวประมงถามกลับว่า “แล้วทั้งหมดที่คุณว่ามาต้องใช้เวลากี่ปี…?”
เศรษฐีก็บอกว่า “คงจะสัก 15-20 ปี”
ชาวประมงยิ้มให้เศรษฐีผู้นี้แล้วตอบว่า… “แล้วทำไมผมต้องรออีกตั้ง 15-20 ปี ในเมื่อทุกวันนี้ผมก็กำลังทำอยู่”
ความสุขของมนุษย์ คือการได้มีเวลาว่างทำในสิ่งที่ตัวเองอย ากทำ มีอิสรภาพโดยไม่ต้องมีใครมาบังคับหรือคอยออกคำสั่ง
ว่าให้เราทำอะไร หรือไม่ต้องทำอะไร
