กุญแจ 3 ดอกของชีวิต
กุญแจดอกที่ 1 คือ ออกห่าง
กุญแจดอกที่ 2 คือ ยอมรับ
กุญแจดอกที่ 3 คือ แก้ไข
“อย่าเรื่องมาก..แล้วจะมีเรื่องน้อย”
หากยอมรับไม่ได้.. ก็ต้องลงมือแก้ไข
หากแก้ไขไม่ได้.. ก็จงออกห่าง
คนที่มองโลกในแง่ดี.. คิดแต่จะหัวเราะ จนลืมความอาฆ า ต
คนที่มองโลกในแง่ร้า ย.. คิดแต่จะอาฆ า ต จนลืมหัวเราะ
อย่าถามคนอื่นว่าเพราะอะไร ? แต่จงถามตนเองว่า มีสิทธิ์อะไร ?
ความห่างเหินเป็นสิ่งที่ใครก็กลัว ที่กลัวก็เพราะว่า ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งยังคิดถึงคุณหรือลืมคุณไปแล้ว
คนบางคนดีต่อคุณ ก็เพราะคุณดีต่อเขา คนบางคนดีต่อคุณ ก็เพราะรู้ในความดีของคุณ
ไม่ว่าความรักหรือมิตรภาพ จุดหมายสูงสุดอาจมิใช่การได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
แต่เป็นความเข้าใจซึ่งกันและกัน
อย่าได้หวังว่าใคร ต้องเข้าใจคุณ เพราะไชเท้าและผักกาดขาว
มีคุณสมบัติและลักษณะที่แตกต่างกันไป
หากคุณเลือกที่จะเป็นไชเท้า ก็อย่าหวังว่าจะเป็นผักกาดขาวได้อีกอย่างหนึ่ง
การเป็นในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวคุณ มันทรมาน..
บางบทเรียนสั้นๆ จากชีวิต 40 ปี
1 : แยกให้ออกว่าสิ่งใดควรค่าแก่การเสียเวลา สิ่งใดสูญเปล่า เมื่อแยกแล้วก็ทุ่มกับสิ่งที่ควรค่า และวางมือจากสิ่งสูญ
2 : ความรักในการงานเกิดจากความทุ่มเทใส่ใจลงไปในนั้น หากไม่ทุ่มเทก็ยากที่จะรักงานนั้น
3 : อย่ากระโจนลงไปในสมรภูมิแห่งอารมณ์ มีคนยื่นดาบท้าประลองก็แค่ยิ้มให้ แล้วไม่รับดาบนั้นเสีย
4 : ทำสิ่งที่มีความสุขให้สุดฝีมือ จะมีคนได้รับความสุขจากสิ่งที่เราทำสิ่งนั้นอาจเป็นอาหารอร่อย ดนตรีเพราะๆ
รูปถ่ายสวยๆ หรือการงานทุกชนิด
5 : บางคนรักงานนั้นจึงทุ่มเท บางคนทุ่มเทจึงรักอะไรเกิดก่อนก็ได้ แต่วงจรที่สมบูรณ์ต้องมีสองสิ่งนี้
6 : ถ้าพยายาม เราอาจเป็นอะไรได้หลายๆ อย่าง แต่เราไม่ต้องเป็นทุกอย่างก็ได้ เป็นในสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข
7 : หากไม่ชอบสิ่งใด อย่าเสียเวลาบ่น แก้ไขให้เป็นสิ่งที่ชอบซะ ถ้าแก้ไม่ได้ก็หนีจากออกมา เอาเวลาไปใช้กับสิ่งที่คุ้มค่ากว่า
