ผมไม่กล้าพัก เ พ ร า ะผมไม่มีเงินฝาก
ผมไม่กล้าพูดว่าเหนื่อยเ พ ร า ะผมยังไม่ประสบความสำเร็จผมไม่กล้าขี้เกียจ เ พ ร า ะคนที่เก่งกว่าผมเขายังพย าย ามเลย
ผมสามารถที่จะไม่เลือกได้ แต่ผมจะไม่มีทางทิ้งต่อให้ผมรังเกียจความไม่สุขสบายในตอนนี้อย่ างไรเวลาก็ไม่ได้เดินช้าลง
เลยแม้แต่น้อยเ พ ร า ะฉะนั้น อย่ าแสดงอารมณ์ตามอำเภอใจ ไม่มีใครเป็นหนี้คุณฝึกสงบเสงี่ยมบ้าง ชีวิตคนเรามีทั้งน้ำขึ้น
น้ำลง อย่ าไปเปรียบเทียบกับใครต้องเรียนรู้ที่จะจริงจัง ยิ่งพย าย ามจะยิ่งโชคดีในโลกใบนี้ไม่มีการทำงานประเภทใดที่
ไม่ลำบากไม่มีที่ใดที่ปราศจากความวุ่นวายของบุคคล ดังนั้น ความเข้มแข็งคือหนทางเดียวที่ผมเลือกผมไม่อิจฉารายได้
ของคนอื่น เ พ ร า ะผมรู้ว่าเขาฝึกฝนและลำบากทุกวันทุกคืนกว่าที่จะได้มาและไม่อิจฉาคนที่บอกไปก็ไปได้ตามอำเภอใจ
ผมรู้ว่าเขาทำสิ่งนี้เพื่อความเป็นอิสระของตัวเองและไม่อิจฉาคนที่ไม่ต้องทำงาน แต่ก็มีคนเลี้ยงดูคุณไม่รู้หรอก ว่าเธอ
เหล่านั้นต้องร้องไห้และรอคอยสักเท่าไหร่!ทุกสิ่งล้วนมีคุณค่า ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินเงินทอง กิจการงานหรือแม้แต่ตัวเราเอง
ดังนั้นอย่ าไปอิจฉาใครเขาเลยการดำเนินชีวิตไม่มีอะไรมาก อยู่ที่ว่าคุณอุทิศแล้วเท่าไหร่ คุณก็จะได้กลับมาเท่านั้น! คนที่
กำลังเดินบนทางชีวิตอย่ างพวกเราอย่ าเปรียบเทียบ อย่ าปรักปรำ อย่ าคิดเล็กคิดน้อย ต้องโอบอุ้มให้มากต้องเข้าใจให้มาก
อุทิศให้มาก เ พ ร า ะมีพลังชนิดหนึ่งที่เรียกว่า “พึ่งตัวเอง”ย ามที่คุณกำลังยิ้มให้โลกใบนี้
สุดท้ายคุณก็จะรู้ว่าโลกใบนี้ยังมีความรัก ความอาทรอยู่มากมาย
จงจำไว้ว่า… ปริมาณของ “ความสุข” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนของ “สิ่งดี ๆ” ที่เราได้รับ
แต่อยู่ที่ “มุมมอง” ของเราที่มีต่อ “สิ่งเหล่านั้น” ต่างหาก จงฝากชีวิตไว้กับ “สติและปัญญา” อย่ าฝากไว้กับ “โชคชะตา
ที่มองไม่เห็น” อย่ า “คาดหวัง” กับสิ่งที่..มีชีวิต อย่ า “ยึดติด” กับสิ่งที่มีวัน..ดับสลาย อย่ า “ยอมแพ้” หากยังมี..ลมหายใจ
อย่ า “ประมาท” มากไป..กับใจคน ไม่มีความสำเร็จใด ที่จะไม่ใช้ความพย าย ามและเวลา
ความรู้สึกที่แย่ที่สุดไม่ใช่ “ความอ้างว้าง” หรอก
แต่เป็นเ พ ร า ะ “การถูกลืม” โดยคนที่คุณไม่มีวัน “ลืมเค้า” ได้ต่างหากคืนที่ท้องฟ้า “มืดที่สุด” เราจะเห็นดาวได้ “ชัดที่สุด”
และวันใดที่เรา “ทุกข์ที่สุด” เราจะได้เห็นว่า “ใครรักเราที่สุด”
ความสำคัญของการมี “เพื่อน”
ไม่ได้อยู่ที่เรา…มีเพื่อนกี่คน แต่สำคัญที่…เราเหลือเพื่อนอยู่กี่คนในย ามที่เราต้องเจอกับ “วิกฤตของชีวิต” ถึงคนเราจะมี
เวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน ..แต่เชื่อสิ “คนรอ” กับ “คนถูกรอ” มันนานไม่เท่ากัน.. วันนี้ “ท้อ” ไม่เป็นไรขอ “ใจสู้” “พรุ่งนี้” ยังมี
อยู่ให้ “แก้ไข” มีความหลัง เป็นบทเรียนใช้สอนใจ “อนาคต” วันข้างหน้าเป็นอย่ างไร อยู่ที่เรา..บางครั้ง..เวลาที่เรามีปัญหา
เราก็ไม่ได้ต้องการ “คำปรึกษา” แต่.. เราต้องการ “ใครสักคน” ที่พร้อมจะ “รับฟังปัญหา”
ท้อแท้ได้ แต่อย่ าท้อถอย
อิจฉาได้ แต่อย่ าริษย าพักได้ แต่อย่ าหยุดทำให้ถึงที่สุด แล้วหยุดที่คำว่า “พอ” บางครั้ง…เรามองหา “สิ่งที่ไม่มี” จนพลาด
“สิ่งที่มี” และบางครั้งก็เฝ้าหา “สิ่งที่ดี” จนทำให้ “สิ่งที่มี” นั้นหายไป..
มี 3 ทางเลือกให้คุณในการทำอะไรสักอย่ าง
คือ ทางที่ถูก ทางที่ผิด และทางที่คุณเลือกทำ วิธี “เปลี่ยนคนอื่น” ที่ดีที่สุด คือ “เปลี่ยนมุมมอง” ของ “ตัวเรา” เอง
การเสียใจเป็นเรื่องปกติ
แต่อย่ าเสียใจเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เ พ ร า ะจะกลายเป็นเสียเวลาเมื่อคิดจะเดินไปข้างหน้าโปรดอย่ าหันมองกลับหลัง
อย่ างเสียดายมองปัญหา ให้เหมือนกับ “เม็ดทราย” ถึงจะเยอะมากมาย แต่ทรายก็เล็กแค่ “นิดเดียว”
สามเรื่องที่น่าเสียใจในชีวิต
พบครูดี…แล้วไม่เรียน พบเพื่อนดี….แล้วไม่คบและพบโอกาส…แล้วไม่คว้าเอาไว้ เป็นธรรมดา.. “ที่ช่วงหนึ่งของชีวิต”
ที่เราจะ.. “รู้สึกแย่” แต่ขอ.. “อย่ าท้อแท้” เ พ ร า ะคงไม่มีใครที่จะ “แพ้” ได้ทุกวัน
คำสัญญาไม่ได้ช่วยให้ ความรัก มั่นคงและยืนย าว
แต่มันทำให้เจ็บหนักกว่าเก่า เมื่อคนใดคนหนึ่ง “บังเอิญ” ไม่รักษามัน ใบไม้..แม้จะเป็นใบที่อยู่สูงที่สุดวันหนึ่ง..ก็ต้อง
“หล่น” สู่พื้นเหมือนใบอื่นๆ ..ไม่ต่างกัน “ทำตัว” ให้มีคุณค่ากับ “เวลา” ที่เหลืออยู่อดทนสู้ “โชคชะตา” อย่ าท้อถอย
หัด “เดินหน้า” ไม่ใช่มัวแต่ “รอคอย” จะ “ดีมาก” หรือ “ดีน้อย” ก็ขึ้นอยู่กับ “ตัวคุณ”
ความสำเร็จ ไม่จำเป็นต้องซ้ำทางใคร
เ พ ร า ะชีวิตและหัวใจ บ่มเพาะมาต่างกันไม่สำคัญว่ามีทรัพย์ มาก หรือ น้อยแต่ที่สำคัญคือ ต้องใช้ให้น้อย ต่างหาก
ชีวิตจึงจะมี เหลือ มากกว่าไม่มี
อย่ ายึดติดกับวัตถุ มากกว่าจิตใจ
อย่ าเก็บเอาเรื่อง ทุกข์ใจ มาใส่สมอง อย่ าตัดสินคนอื่น แค่เพียงมอง อย่ าอิจฉา อย่ าคิดครอบครอง ของที่ไม่ใช่ของเรา
