ท่านให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่าพระคุณนี้ไม่มีอะไรมาเทียบเท่า

หนี้…  ที่ใช้ไม่หมดดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่ควักออกมาซื้ อของให้พ่อไม่ได้ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคย

ได้ใช่ดูเหมือนเราจะมีเงินแต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่ดูเหมือนเราจะมีเงิน แต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ได้ดูเหมือนเราจะเก่ง

แต่เก่งกับการตะคอกใส่พ่อแม่ดูเหมือนเราจะเก่ง ลงกับคนอื่นไม่ได้ก็หาเรื่อง ท ะ เลาะกับพ่อแม่ดูเหมือนเราจะเก่ง อดทนกับ

คนอื่นได้แต่กับพ่อแม่อดทนไม่ได้ดูเหมือนเราจะเก่ง จ้างคนอื่นทำได้แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้แต่ไม่ได้เงินเดือนดูเหมือนเรา

จะสูงส่ง อยู่นอกบ้านใช้เงินเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ชื่นชมครอบครัวคนอื่นแต่

ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดีดูเหมือนเราจะสูงส่ง พ่อแม่ทนทุกข์เพื่อลู กได้ แต่พอเราเจอความลำบากเพียงนิดหน่อยก็ละทิ้ง

ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเกีย จพ่อแม่ของตนเองพ่อแม่ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า ทนทุกข์เลี้ยงดูจนเติบ

ใหญ่ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้มีอะไรดีๆจะนึกถึงลู กเป็นอันดับแรกยินยอมอดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลู กได้อับอายรัก

โดยปราศจากเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแก่ตัวพระคุณบุพการี ตราบชั่ วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด“ห้าม ลืม แม่ นะลู ก” ในวันที่แม่

แก่ตัวลงเมื่อตอนที่แม่ เริ่มออกเดินทางแม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่ านคืนวัน มีความฝันมีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเรา

แม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้าง เป็นครอบครัว ผ่ านวันที่ตื่นเต้นที่สุดคือวันที่ รู้ว่าใน คร รภ์ของแม่มีเราอยู่ในนั้น

เป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่าเก้าเดือนที่แม่ต้องแบก น้ำหนักกว่าสิบกิโลกรัมแม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดระวัง มากขึ้นแม่กลัวว่าลู ก

ในท้องของแม่จะเป็นอัน ต ร า ยและวันที่แม่เจ็ บป วด แสน ส า หั ส ก็มาถึงวันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา“เต็มไปด้วยความสุขแต่

แม่ก็เจ็บปว ด”ชีวิตส่วนตัวของแม่ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปความฝัน อาจถูกพักไปบ้างแต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ

เท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าตาที่ สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่งไม่สำคัญเท่าลู ก ของแม่อีกแล้ว“เรื่องอื่นๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ”

อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วย อนาคตของลู ก จนหมดสิ้นเราจะปลอดภั ยไหม เราจะเป็นเด็ ก ดีหรือเปล่ าเรา

จะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลู กคนอื่นไหมแม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแม่เสกทุกอย่ าง ให้เด็ กน้อยของ

แม่เติบโตอย่ างดี“เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้” แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลู กที่เคยตัวเล็กแม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น

ที่เราเคยสนุก ด้วยแล้วแม่เห็นใบหน้าที่ เราหงุดหงิดใส่มากขึ้นขณะเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกลายเป็นเพื่อน

ของเรา “น้อยใจ แต่ทำอะไรไม่ได้”วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือวันที่เราเรียนจบแม่ฝ่าฟั นมามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มา

แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลู กเอ๋ยแต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ดแล้วลูกจะได้งาน

ที่ดีหรือเปล่ าลู กจะมีแฟนที่รักลู กเหมือนที่แม่รักไหมเขาจะดูแลลู กอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่ าถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ลู กจะอยู่

ต่อยังไง“โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเด็ กตัวน้อยๆของแม่เสมอ”ลู กของแม่ค่อยๆ ออกเดินทาง ในชีวิตของตัวเองเรามีครอบครัว มี

ลู ก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็น ลู กของแม่ น้อยลงกว่าเดิมแม่รู้แล้วว่าถึงเวลาต้องปล่อยวางลู กมีชีวิตของลู กแล้วแต่

แม่ไม่เคยวางได้เลย แม่ยังรักและห่วงลู ก ของแม่เสมอ“อย่ าลืมแม่นะลู ก” แม่แก่ตัวลง พร้อมกับนับถอยหลังการจาก ล าเป็น

การเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอยสองแขนที่อุ้มลู ก มาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้วสองขาที่เคยพา ลู ก

ไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุงวาจาที่เคยเป็น เสี ยงกล่อมลู ก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลู กให้เติบโตเริ่มลางเลือน

หัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลู ก บีบตัวน้อยลง “แม่เหมือนก้อนน้ำแข็ ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดด”วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิต

ของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเราให้เต็มตามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่ านมาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมาก

แล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทางที่ผ่ านมาของแม่นี่เป็นการเดินทางของ ความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลู กของแม่ทุกคน

เ พ ร า ะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน