มุมมองชีวิต…ทำตัวให้เหมือนอากาศ แม้ไม่มีใครพูดถึง แต่ก็ขาดไม่ได้

พอเราโตขึ้น เราได้เรียนรู้ว่า เรื่องบางเรื่องพูดไปก็ไม่เกิดประโยชน์ อยู่เงียบๆดีกว่า

และบางครั้งการโวยวายหรือแสดงความรู้สึกเพราะเราไม่ได้มีคนรักหรือชื่นชมเราอย่างเดียว

ถ้าเราเผลอทำตัวไม่ดี ไม่ควรไปยังมีคนรอเหยียบย่ำ ซ้ำเติมเราอยู่

โลกของเราเป็นสีเทา มีทั้งด้านที่ดีและไม่ดี

ทำตัวเองให้เหมือนอากาศ… แม้ไม่มีใครพูดถึง แต่ทุกคนก็ใช้หายใจ

อย่าทำตัวให้เหมือนพายุ… แม้ทุกคนพูดถึง แต่ไม่มีใครต้องการ

หากเราไม่รักตัวเอง ไม่ทำให้ตัวเองมีค่า แล้วใครเล่า จะเห็นค่าและรักเรา

การสร้างความดีจึงสำคัญ ทำเท่าที่มีโอกาสได้ทำ

ความดี.. เมื่อทำแล้ว ต่อให้ไม่มีใครเห็น มันก็คือความดี และคนที่รู้นั้นมีแน่นอน

อย่างน้อยก็ตัวเราเอง ความดีที่เราทำ ก็เปรียบดังอากาศไว้ใช้หายใจ ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น

เป็นเพียงสิ่งสำคัญที่ทุกคนต้องการ

หากสังคมนี้มีแต่คนทำดี สังคมก็จะเป็นสังคมที่น่าอยู่ ใครๆ ก็ต้องการ

เริ่มทำดีที่ตัวเรา และรอบข้างเราเขาก็จะดีตาม แม้ไม่มาก แต่มันก็ดีขึ้นแน่นอน

พายุก็เปรียบดังความโกรธที่กระทบใจ ในวันที่เราโกรธ ก็เหมือนเราเอาผ้าปิดตาแล้วทำตามอารมณ์

เราจะไม่เห็นเลยว่า เราทำ หรือพูดอะไรไปบ้าง แต่คนรอบข้างเรา เขาจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ดังนั้น ความโกรธ จึงเป็นพิษต่อตัวผู้โกรธเอง อย่าได้เอาความโกรธเพียงชั่วคราว

แลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้ เพราะต่อให้คนดีแค่ไหน เขาก็มีขีดจำกัดของเขาเหมือนกัน