Home ข้อคิดดำเนินชีวิต หาอะไรไร้สาระทำกันบ้างวางเป้าหมายลงไปชั่วคราว…หยุดหน่อยไหม?

หาอะไรไร้สาระทำกันบ้างวางเป้าหมายลงไปชั่วคราว…หยุดหน่อยไหม?

1 second read
0
1,008

หยุดหน่อยไหม จะได้ไม่ต้องทำไม่ดีกับตัวเอง

เวลาไหนที่คนเราจะทำไม่ดีต่อตัวเอง? ไม่นับรวมผู้มีปัญหาทางจิต หลัก ๆ ก็น่าจะมี 2 ช่วงใหญ่ ๆ คือ เวลาที่คน

สิ้นหวัง กับ กำลังสูญเสียสิ่งที่สำคัญในชีวิต ที่ไม่ว่ารายละเอียดจะแตกต่างกันอย่ างไร แต่ที่สุดแล้ว มันส่งผล

ให้จิตใจคนเราตกต่ำถึงที่สุดได้ ทว่าหลายคนก็ไม่ได้จิตใจย่ำแย่ขนาดนั้นแต่ก็กำลังทำไม่ดีทำลายหรือค่อยๆ

พังชีวิตตัวเองอยู่อย่ างช้า ๆ ได้เช่นกัน

เข้าใจก่อนว่า การทำไม่ดีต่อตัวเองในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงในเชิงทำไม่ดีต่อร่างกาย แบบหยิบ มี ดมาทิ่มตัวเองอะไร

เช่นนั้น แม้มันจะเกิดขึ้นได้ตามมาในภาวะจิตใจย่ำแย่ที่สุด แต่ในที่นี้ และส่วนใหญ่เป็นในเชิงที่เรามักค่อย ๆ ทำ

ไม่ดีต่อตัวเองกันเสียมากกว่า ยกตัวอย่ างที่ง่ายที่สุดก็เช่น การเอาแต่เมาเหล้า เมาย า…

สูญเสีย สิ้นหวัง

นึกไม่ออกว่านอกจากการ “สิ้นหวังกับสูญเสีย” แล้ว อะไรจะทำให้คนเราจิตใจย่ำแย่ได้มาก ๆ เ พ ร า ะแค่เรื่องสูญ

เสียก็ครอบคลุมมากมาย แต่เมื่อพิจารณา ส่วนใหญ่ สูญเสีย จะใช้กับ “สิ่งที่เรามีอยู่” และสิ้นหวัง ก็ใช้กับ

“สิ่งที่เรายังไม่ได้มา” โดยย่อมเป็นสิ่งมีค่าที่เราลงทุน ลงแรง ลงใจคาดหวังไว้มากมายนั่นเอง ซึ่งหลายครั้ง

มันก็คล้ายเป็นเรื่องเดียวกัน คือเสียสิ่งที่หวัง หรือหวังว่าจะไม่เสียไป…

การรับมือกับความสูญเสียนั้น แม้ที่จริงจะทำได้ย ากหากเกิดกับใครแต่ต้องทำอย่ างไรนั้นไม่ซับซ้อนคือต้องทำใจ

และปัจจัยคือเวลาเพียงเท่านั้น แต่ในคนสิ้นหวัง แล้วจะให้กับมามีแรง มีพลังใจได้เหมือนเดิมนั้น วิธีการช่างบอก

ย ากและแตกต่างกันในแต่ละคนอีกด้วยและยังมีคนที่ชีวิตไร้ความหวัง หรือค่อย ๆ สิ้นหวัง จึงปล่อยให้มันกัดกิน

จิตใจลงไปเรื่อย ๆ ในแต่ละวันโดยที่เรานั้นอาจไม่รู้ตัวด้วยเหมือนกัน…

เป้าหมาย และความหวัง

จากที่กล่าวมาน่าจะทำให้ตรองได้ในมุมหนึ่งว่า ชีวิตที่ยังมีเป้าหมายและความหวัง เราย่อมไม่ยอมปล่อยให้อะไร

พังลงไป / และเหล่านั้นมันเป็นเพียงมุมที่อาจมีเรื่องราวหรือเหตุการณ์ส่ง “ผลกระทบรุนแรง” ต่อเราไม่ว่า

เป้าหมายหรือความหวังนั้นจะเป็น คน สิ่งของ ความสำเร็จ หรือสิ่งที่มีผลต่อจิตใจเราในด้านใดด้านหนึ่ง

เ พ ร า ะมันจะทำให้เรารู้สึกสูญเสีย หรือสิ้นหวังได้นั่นเองแสดงว่าถ้าเราไม่ต้องมีเป้าหมาย เราก็จะ

ไม่ต้องรู้สึกสูญเสีย สิ้นหวังสินะ..

เมื่อคิดต่อไปอีกหน่อย ในคนที่ไม่ได้มีเป้าหมายหรือความหวังใดจริงจัง และดูเหมือนใช้ชีวิตปกติธรรมดาในเวลา

ที่ชีวิตเราปกติ แล้วเราไร้ซึ่งเป้าหมาย ก็เหมือนเรากำลังไร้ความหวังใด ๆ ทว่ามองอีกทีนี่ชีวิตที่กำลังเลื่อนลอย

จนเราอาจเลือกไปใช้ชีวิตมักง่าย เ พ ร า ะไร้สิ่งจูงใจ หรือเติมเต็มหัวใจ อะไรที่ดูสุขง่าย ๆ เราจึงอย ากได้และ

คว้ามาก่อน เช่น เรื่องกิน เรื่องเฮฮา ปาร์ตี้ ที่ไม่ใช่เรื่องผิด แต่กับคนที่ชีวิตต้องการแต่เรื่องนี้จะมีเวลาต่อเติม

ชีวิตด้านอื่นได้อย่ างไร… เริ่มทำไม่ดีต่อตัวเอง

อีกรูปแบบหนึ่ง เวลาได้สิ่งที่เคยเป็นเป้าหมาย เมื่อได้มาแล้วก็อาจเผลอทำลายลงไป เช่น เคยอย ากได้คนนี้

เป็นแฟน แต่มีเป้าหมายลึก ๆ เพียงแค่ ต้องการพิชิตใจ เอาชนะ (โดยไม่รู้ตัว) เมื่อได้มาเป็นแฟนแล้ว ก็ถือว่า

หมดเป้าหมายไป ส่วนลึกในใจจึงมีแรงกระตุ้นให้ อย ากไปพิชิตใจ คนอื่นต่อผลที่แท้จริงมันจะย้อนแย้งกัน

เ พ ร า ะการที่เราจะทิ้งใครนั้นมันย่อมเจ็บปวดเสมอ แต่บางคนก็เหมือนคนชอบทำไม่ดีต่อตัวเองเช่นนี้

โดยไม่รู้ตัว (และทำไม่ดีต่อคนอื่นด้วย)

คล้ายกันอีกตัวอย่ าง ที่บางคนเป้าหมายคือ ทำงานให้ได้เงินเดือนเยอะ พอได้เยอะจุดหนึ่งก็เหมือนหมดเป้าหมาย

ในงาน จึงพย าย ามไปใช้เงิน ใช้ชีวิตไปในทางที่คิดว่าสนุก ตื่นเต้น เป็นเป้าหมายเลื่อนลอยแทนที่ และที่สุดชีวิต

ก็ถดถอยลงไปตามระเบียบ

รวม ๆ แล้วในส่วนนี้ เมื่อเราหมดหรือไม่มีเป้าหมาย ก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรให้หวัง เราก็ไม่ต่างจากคนสิ้นหวังที่อย าก

ทำไม่ดีต่อตัวเอง เพียงแต่มองผิวเผินมันอาจไม่ได้เข้าใจง่าย เ พ ร า ะส่วนหนึ่งเราแอบค่อย ๆ ทำไม่ดีต่อตัวเองโดย

ย ากจะสังเกตหรือรู้ตัวมันต้องใช้เวลาหรือเคยมีประสบการณ์มาจึงจะมองเห็น (คล้ายๆ เหตุผลที่เกิด Midlife crisis

หรือวิกฤติวัยกลางคน ก็ดูเป็นเ พ ร า ะอะไรที่ไม่ต่างกันจากนี้)

หยุดหน่อยไหม?

เหมือนบทความนี้กำลังจะเขียนแบบวนไปเวียนมา ก็เ พ ร า ะมันเป็นวัฏ (วัดตะ : วงกลม, วนเวียน) ที่ไร้ความพอดี

ชีวิตที่มุ่งเป้าหมายย่อมมีวันอาจทำให้สิ้นหวัง แต่ไร้ซึ่งเป้าหมายชีวิตก็ไร้ความหวังไม่ต่างกัน แล้วควรมี

หรือไม่ควรมีเป้าหมายดี?

มันก็คือความพอดี เราควรมีเป้าหมายไว้ไม่วาง แต่ในบางช่วงเวลา ควรพัก วาง ออกจากตรงนั้นไปบ้างในบางคราว

โดยอย่ างยิ่งเมื่อจิตใจเริ่มถดถอย เช่น หนีไปเที่ยว ไปทำงานอดิเรก ไปใส่ใจครอบครัว ไปลงทุนด้านอื่น ไปเล่น

เกมส์ ไปทำสิ่งใด ๆ ที่เกิดประโยชน์ก็ได้ หรือแค่ไม่ส่งผลเสียเกินไปนักก็ได้ แต่ให้ได้วางเป้าหมาย หรือความ

หวังลงไปก่อน

เ พ ร า ะเมื่อเรา “เลือกไปเอง” ในบางเวลาเช่นนี้ แสดงว่าเรามี  “สติ” ที่จะถอยออกมาก่อนปัญหาจะเกิดเรา

ไม่ใช่คนกำลังไม่มีความหวังแล้ว เลื่อนลอยจนหาสุขง่าย ๆ ที่แอบทำไม่ดีต่อตัวเอง เราเลือกถอยก่อนความรู้

สิ้นหวัง (จากเป้าหมาย) จะมาทำไม่ดีกับเราได้ด้วยซ้ำในมุมหนึ่งก็เหมือนได้ฝึกปล่อยวางลองเสียเป้าหมาย

นั้นไปในตัวชั่วคราว ดีกว่าเราไปถึงจุดที่เราจะไม่รู้ตัว แล้วค่อย ๆ ทำไม่ดีต่อตัวเอง ทั้งความฝัน เป้าหมาย

และความหวังแบบที่ไม่มีพลังจะเรียกอะไรกลับมาอีกได้เลย…

อีกหนึ่งบทความที่น่าจะมีประโยชน์แง่คิดกับคนที่ติดบางอย่ างในช่วงนี้ หรือคุณคิดว่านี่เหมาะกับใคร จงบอกต่อ

ไปให้เขาอ่าน แล้วชวนกันไปหาอะไรไร้สาระทำกันบ้าง วางเป้าหมายลงไปชั่วคราว หยุดหน่อยไหม? ตอนนี้

ตอนที่สติยังอยู่กับเรา

Load More Related Articles
Load More By Life
Load More In ข้อคิดดำเนินชีวิต
Comments are closed.

Check Also

ผู้ประเสริฐ ผู้ยอดเยี่ยม นี่แหละคือสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับลูกๆ

ชาย ผ้ า ถุ ง ของแม่ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แม้ไม่ต้องปลุ … …