Home ข้อคิดดำเนินชีวิต อย่ าขีดเส้นให้ลูกตัวเองจงให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเอง

อย่ าขีดเส้นให้ลูกตัวเองจงให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเอง

0 second read
0
855

อย่ าได้พย าย ามปั้นลูกเราให้เหมือนลูกใคร อย่ าได้ขีดเส้นให้ลูกเราเดินตามลูกใคร อย่ าได้ตั้งเป้าให้ลูกเรามีจุดหมาย

แบบใคร อย่ าได้บังคับให้ลูกเราเป็นอย่ างลูกใคร เด็กทุกคนมีสิ่งวิเศษติดตัวมาทุกคน และสิ่ง วิ เศษ เ ห ล่ านั้นก็ไม่ได้

เหมือนกันทุกคนเรามีหน้าที่เพียงเฝ้ามองและคันหาสิ่งวิเศษในตัวลูกเราให้เจอ และสนับสนุนส่งเสริมสิ่งวิเศษนั้น อ ย่ า

พย าย ามกดลูกลงพิมพ์ ให้ออกมาเป็นบล็อคเดียวกันลูกใครเรียนอันนี้แล้วดี ก็พย าย ามจะส่งลูกเราไปเรียนบ้างลูกใคร

ทำได้แบบนี้ ก็พย าย ามกระตุ้นให้ลูกเราทำได้แบบนั้นบ้างลูกใครคิดแบบนั้น ก็พย าย ามจะบอกให้ลูกเราคิดแบบเดียว

กับเข้าบ้างแบบนั้นไม่ใช่การค้นหาสิ่งวิเศษในตัวลูกเรา แต่เรากำลังพย าย ามลบสิ่งวิเศษที่ลูกเรามี แล้วยัดอย่ างอื่นที่

ได้ดั่งใจเราเข้าไปแทนที่

ลูกเรา…ไม่ต้องเหมือนลูกใครก็ได้

ลูกเรา…ไม่ต้องเก่งเท่าลูกใครก็ได้

ลูกเรา…ไม่ต้องคิดเหมือนลูกใครก็ได้

ลูกเรา…ไม่ต้องมีเป้าหมายเดียวกับลูกใครก็ได้

หรือแม้แต่ ลูกเราไม่ต้องเหมือนเรายังได้เลย ขอแต่ให้เค้าเป็นในสิ่งที่เค้าตั้งใจจะเป็น และอยู่ในขอบเขตของความดีงาม

นั่นหละพอแล้วเ พ ร า ะเราคือผู้ให้ชีวิต เราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก เรามีหน้าที่ประดับประคอง ไม่ใช่เอาเชือกผูกแล้วลากลูก

ให้เดิน ชี้แนะบอกทาง แต่ไมใช่สั่งให้เดินเริ่มต้นเฝ้ามองสิ่งวิเศษในตัวลูกของเรากันดีกว่า หยุดเฝ้ามองสิ่งวิเศษในตัวลูก

คนอื่นแล้วพย าย ามจะนำสิ่งเหล่านั้นมาใส่ในตัวลูกเราให้หมดทุกอย่ าง เพื่อให้เหมือนลูกคนอื่น เป็นเด็กสวยงามเสมอ…

ถ้าได้ยิ้มอย่ างมีความสุข เชื่อไหม?

Load More Related Articles
Load More By Life
Load More In ข้อคิดดำเนินชีวิต
Comments are closed.

Check Also

ผู้ประเสริฐ ผู้ยอดเยี่ยม นี่แหละคือสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับลูกๆ

ชาย ผ้ า ถุ ง ของแม่ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แม้ไม่ต้องปลุ … …