ถ้าคุณรู้ แล้วคุณจะไม่อย ากโกรธ อ่านไว้สอนใจ
วันนี้เรามีนิทานสอนใจเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ทุกคนฟังกันค่ะ…..เรื่องมีอยู่ว่าหลวงตาได้ปลูกต้นกล้วยไม้ไว้ที่กุฏิของหลวงตา
ท่านชอบดูความสวยงามของกล้วยไม้จึงปลูกไว้หลายต้น มีหลากหลายสีให้ชม และดูแลรดน้ำอยู่เสมอวันหนึ่ง หลวงตามี
กิจนิมนต์ที่ต้องไปต่างจังหวัด ใช้เวลาเดินทางหลายวันจึงได้ฝากให้เณรที่วัดดูแลกล้วยไม้แทนหลวงตา ให้คอยรดน้ำให้
ตอนที่หลวงตาไม่อยู่วัดเณรรู้ดีว่า หลวงตารักกล้วยไม้เหล่านี้มาก จึงช่วยดูแลไว้เป็นอย่ างดีไม่ให้บกพร่องแต่พอตกช่วง
บ่าย เณรก็ออกไปทำธุระนอกวัด และกว่าจะกลับมาก็เย็นในระหว่างที่เณรไม่อยู่วัด เกิดมีพายุฝนเข้าพอดี ลมแรงมากจน
พัดเอากระถางกล้วยไม้ของหลวงตาตกระเนระนาด กระจายไปทั่ว กิ่งกล้วยไม้เสียหายเมื่อเณรกลับมาถึงวัด มองเห็นสภาพ
กล้วยไม้ก็ตกใจ และพลางคิดว่า ต้องโดนดุแน่ๆ 2 วันต่อมา หลวงตากลับมาถึงวัด ก็เห็นสภาพกล้วยไม้ที่กระจัดกระจาย
ดอกกล้วยไม้เสียหายเต็มพื้นเณรก็รีบเข้าไปบอกความจริงให้หลวงตาฟัง พร้อมกับกล่าวขอโทษที่ดูแลกล้วยไม้ให้ได้ไม่ดี
พอหลวงตารับฟังเรื่องราวเสร็จ ก็ยิ้มให้เณร แล้วก็เดินเข้ากุฏิไปยิ่งทำให้เณรรู้สึกสับสน และคิดไปว่าหลวงตาคงจะโกรธมาก
ถึงกับไม่ว่าอะไรสักคำเลยจึงเข้าไปถามหลวงตาว่า “ทำไมหลวงตาถึงไม่ว่าอะไรเลยล่ะครับ ทั้งๆที่กล้วยไม้ที่หลวงตารักเป็น
แบบนั้น” หลวงตาจึงเอ่ยว่า “นั่นก็เ พ ร า ะว่า..หลวงตาปลูกกล้วยไม้ใว้ชื่นชมน่ะสิ ไม่ได้ปลูกไว้เพื่อทำให้ โกรธใคร” เณรได้
ฟังคำตอบของหลวงตาก็เข้าใจหมดทุกอย่ าง และยังเข้าใจถึงสิ่งที่หลวงตาได้พร่ำสอนมาทั้งหมดด้วยคนเราจะสุขจะทุ ก ข์
ก็ขึ้นอยู่ที่ใจของเราเอง ไม่ใช่จากคนอื่นเลยหากใจเรายังมีความ โ ก ร ธ ก็ยังจะมีความทุกข์ ไม่หมดสักที เหมือนมีไฟอยู่
ในใจ ที่คอย เ ผ า ตัวเราเองเ พ ร า ะฉะนั้น จงอย่ าปล่อยให้ใจต้องร้อนเป็นไฟ เมื่อรู้สึกว่าใจเริ่มร้อน ให้รีบดับไฟในใจเรา
อย่ ารอให้ไฟลุกท่วมใจเรา จนทำให้เรามีแต่ความ โ ก ร ธ ความ เ ก ลี ย ดเวลาที่เราเจอคนอื่นทำอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจเรา
จงอย่ าไปไม่พอใจเขาเลยเ พ ร า ะเราไม่รู้เลยว่า ชีวิตเขาจะต้องเจอและผ่านอะไรมาบ้างแต่ตัวเรารู้ดี ว่าเราเจออะไรมาบ้าง
เราเข้าใจในสิ่งที่เราเจอ สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่แต่เราไม่รู้เลยว่า “คนอื่นเขาเจออะไรมา” เขาถึงต้องเป็นแบบนั้น ทำอย่ างนั้น
“โลกไม่ได้หมุนรอบตัวเราคนเดียว” ดังนั้นจงมองให้เห็นถึงความรู้สึกของคนอื่นด้วยอย่ าเอาตัวเองเป็น “จุดศูนย์กลาง” และ
คิดแต่ว่าคนอื่นต้องได้ดั่งใจตัวเองทั้งหมด เ พ ร า ะมันเป็นไปไม่ได้!!ขนาดตัวเราเอง บางครั้งยังไม่ได้ดั่งใจเลย แล้วจะไป
หวังให้คนอื่นได้ดั่งใจตัวเองทุกคน ก็คงจะไม่ใช่…