ถ้าเราได้อยู่กับ “สิ่งที่เรารัก” มันก็จะทำให้เรามีความสุข นั่นคือสิ่งที่หลายคนกล่าวไว้แต่ถ้าไม่ได้อยู่กับสิ่งนั้นล่ะ
เราต้องไม่มีความสุขไหม? หรือ ในผู้ที่คิดว่าได้อยู่กับสิ่งที่รักแล้ว แต่กลับมีสิ่งทำให้รู้สึกว่าไม่สุขเลย เหล่านี้เป็น
ไปได้ไหม?
ความรักในเรื่องนี้ไม่ได้กำลังหมายถึง คนรัก เ พ ร า ะ คงจะเคยคิด หรือได้ยินที่เขาบอกว่า การหาเป้าหมายชีวิต
หรือชีวิตที่มีความสุข คือการได้อยู่กับสิ่งที่รัก หรือทำในสิ่งที่รัก จึงมักมีคำพูดที่ว่า จุดเริ่มต้นของความสำเร็จ
คือการหาในสิ่งที่รัก สิ่งที่ชอบให้เจอเสียก่อน…
แล้วเราก็เริ่มคิดว่า รักหรือชอบในสิ่งใด “จากอดีต” ที่ผ่านมา ทว่าเมื่อชีวิตผ่านวันพ้นไป มันอาจไม่ง่ายที่จะ
“ย้อนไป” เพื่อทำในสิ่งนั้น ดังเช่นฝันจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพในวัย 30 ปี ที่แม้ยังพอมีเวลาทำได้ แต่เมื่อ
วิเคราะห์ทุกปัจจัย กับวัยที่ควรสร้างความมั่นคง สร้างฐานะนั้น มันคงย ากมากทีเดียว และคงแทบเป็นไป
ไม่ได้ถ้าวัยล่วงเลยขึ้นไปอีก..
เช่นเดียวกันกับชีวิตที่เคย “หลงทาง” หรือ “เสียเวลา” กับหลาย “สิ่งที่ไม่ใช่” จนในวันที่เราเริ่มคิดได้
หรือเพิ่งคิดได้ก็ดูจะช้าไป และในบางเรื่องก็เพิ่งมีปัจจัยให้เหมือนว่า “พร้อม” จะทำ ประมาณว่าบางอย่ าง
มันมาช้าไป เหมือนคำพังเพย “พบไม้งาม เมื่อขวานบิ่น”
…ไม่มีคำว่าสาย ใช้ได้แค่ในบางเรื่อง…
ถ้าเรา มองแบบ “ภาพรวม” ในชีวิต แน่นอนย่อมไม่มีคำว่าสาย ในการเริ่มต้นใหม่ หรือลงมือทำอะไรเสียที
แต่ถ้าเจาะจงลงไป ประโยคที่ว่า “ไม่มีคำว่าสาย” ก็ใช้ได้แค่ในบางเรื่อง
เ พ ร า ะกับบางสิ่งบางอย่ างที่เราคิดว่า เคยรัก และอย ากทำนั้น มันก็ต้องใช้เวลาในการที่จะสานต่อ มีปัจจัยมาก
มาย แม้เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องความรักแบบคนรัก แต่ถ้าให้สมมติเป็นคนรักในอดีต แล้วเราเพิ่งมาระลึกได้ว่าเขาคือคน
ที่ใช่จริง ๆ หลังจากเวลาล่วงเลยไปนาน ครั้นจะไปจีบ ป่านนี้เขาก็คงมี ครอบครัว มีลูก แม้กระทั่งเสียชีวิตไปแล้ว
ก็ ไ ด้ ที่ สำ คั ญ ต่อให้เขายังอยู่และโสด ก็ ไม่ได้หมายความว่าเขาหรือสิ่งนั้นจะ “เหมือนเดิม” กับเรา
เสียเมื่อไหร่..
กลับมาหาสิ่งที่รักสิ่งที่ใช่
หากวันนี้เรากำลังค้นหา และอย ากจะทำในสิ่งที่รักอีกครั้ง ก็ต้องพิจารณาสักนิดว่าคุ้มค่ากันไหม เ พ ร า ะเ ร า
“ไม่จำเป็นต้องรักเดียวใจเดียว” กับเรื่องเหล่านี้ก็ได้…
ลอง “ปันใจ หรือเปิดใจ” ก่อน เช่น กลับมารักในสิ่งที่ทำอยู่ในทุกวันนี้ งานหรือสิ่งรอบตัว มีมุมไหนน่าสนใจ…
แต่หลายคนอาจจะส่ายหัว เช่นนั้นก็ต้องลองรักในสิ่งใหม่ ๆ ที่อาจเหมาะสมกว่าในอดีต เ พ ร า ะหากเพียงยึด
โยงตามแนวคิดที่ว่า “เคยรัก” เคยชอบทำอะไร เมื่อเป็นไปไม่ได้ เราก็จะกลายเป็นคนยึดติด และดันทุรังไป
โดยไม่รู้ตัว
แต่ถ้าตรองแล้วยังรักในสิ่งเดิม ก็ต้อง “รักแบบมีเหตุผล” เช่น ไม่ฝันเป็นนักบอลอาชีพในวัยที่สายไป แต่แค่
มีเวลา ไปเตะบอล ทุกเย็นหลังเลิกงาน นั่นก็น่าจะเติมเต็มชีวิตที่มีสุขได้แล้ว หรือถ้าเพิ่มความหมายให้ชีวิต
การไปเป็นโค้ชก็ดูเป็นไปได้กว่าเ พ ร า ะไม่ติดกรอบเรื่องอายุ ถ้ามีเงินทุนหน่อยก็ทำสนามบอล หรือสร้าง
สโมสรฟุตบอลไปเลยยังได้ เชื่อว่าความรู้สึกแนวนี้นั้นคงไม่ห่างไกลในรักเดิมคือการเป็น นักบอล…
…โอกาสชื่นชมดอกไม้ อยู่ที่การเอาใจใส่
หากเราหลงลืมไป แม้แต่ใบก็อาจไม่คงอยู่…
ทว่าการได้ใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่รัก อุปสรรคใหญ่จริง ๆ มักจะเป็นเรื่องของเงิน หรือปัจจัยในการดำรงชีวิตด้านอื่น
เ พ ร า ะมันเป็นเรื่องย ากที่เราจะใช้ชีวิตตามใจตัวเองไปวัน ๆ …
หากเราลองเปรียบเสมือนว่า ชีวิตคือไม้ดอก ที่สมมติว่าดอกไม้เป็นตัวแทนความสุขความสำเร็จ ต้นไม้นั้นก่อน
จะมีดอก ย่อมมีใบ และหลายชนิดหากจะออกดอกได้ ก็ต้องผ่านการดูแลใส่ใจ ชีวิตก็เหมือนมีสองส่วน
คืออยู่รอด กับงดงาม เราอาจต้องทำความเข้าใจและยอมรับว่า ก่อนชีวิตจะงดงามได้นั้น มันก็
ต้องอยู่รอดเสียก่อน ดังนั้น โอกาสชื่นชมดอกไม้ อยู่ที่การเอาใจใส่ หากเราหลงลืมไป แม้แต่ใบก็อาจไม่คงอยู่
หลายคนโชคดีที่สิ่งที่รักนั้นทำให้เขาอยู่รอดได้ดีด้วย พูดง่าย ๆ คือรักในบางสิ่งจนเป็นอาชีพได้ ซึ่งอาจเป็นคน
ส่วนน้อย แต่ก็มีหลายคนที่ไม่ได้รักในตอนแรก แต่ทำไปจนรักมัน…
และสำหรับหลายคน มันก็อาจเป็นเรื่องที่แยกส่วนกันชัดเจนคือต้องเข้าใจระหว่างสิ่งที่ต้องทำกับสิ่งที่รัก
ถ้ายอมรับและเข้าใจสิ่งที่ทำนั้นแม้มันจะไม่ใช่สิ่งที่รัก แต่มันก็จำเป็นที่จะนำไปหล่อเลี้ยงสิ่งที่รักได้ คล้าย
ดอกไม้ที่ต้องการใบงดงามเพื่อจะหล่อเลี้ยงให้ได้ผลิออกมา
ห ล า ย ค น ทำ งานหนักเพื่อใช้เงินไปแต่งรถ, สะสมของเล่น, ท่องเที่ยว นี่คือตัวอย่ างอย่ างง่าย แต่หลายคน
อย ากเพียงไปสู่เป้าหมาย อย ากได้แค่สิ่งที่รัก แต่ไม่อย าก ไม่พร้อมที่จะหล่อเลี้ยงอะไร มองงานมอง
ทุกสิ่งที่ไม่ใช่คล้ายเป็นเพียงภาระที่เหนื่อยย ากเท่านั้น เช่นนี้ก็เหมือนอย ากได้แต่ดอก ไม่แคร์ต้นไม่สนใบ..
จึงทำให้กลายเป็นคนที่ อาจได้อยู่กับสิ่งที่รัก แต่ไม่มีความสุข เ พ ร า ะต้องทุกข์กับชีวิตด้านอื่น..
นี่คือแง่คิดหนึ่งจากเรื่องราววันนี้ ถ้าความสุขอย่ างหนึ่ง คือการได้อยู่กับสิ่งที่รัก สิ่งที่ชอบและเรายังไม่ได้อยู่กับ
สิ่งนั้น อ ย่ าลืมว่ามันไม่จำเป็นต้องมาจากอดีต หรือยึดติดในสิ่งที่ “เคยรัก” เสมอไป
และใช่ว่าเราจำเป็นต้องอยู่กับสิ่งนั้นตลอดว่าหรือมุ่งหน้าให้ได้เหมือนคนที่เอาแต่ใจเ พ ร า ะไม่ว่าจะรักในสิ่งใด
สิ่งนั้นมันก็ต้องการการหล่อเลี้ยง รักใหม่ที่ไม่ใช่เพียงเสน่หา หลงใหลกันไปเพียงชั่วคราว แต่คือความยั่งยืนใน
ชีวิตที่มีค่า มีความหมาย สิ่งนั้นอาจใกล้ตัว หรือยังไม่ชัดเจนก็ตาม แต่ต้องไม่หลงไปว่า ชีวิตด้านอื่นยังต้อง
ดำเนิน เงิน, ครอบครัว, เวลา เหล่านี้ต้องเพียงพอต่อความมั่นคง สมดุลย์ของชีวิต ที่ดังตัวอย่ างยกไป
ไม่ใช่หวังแต่ดอกไม้ และรังเกียจสิ่งเหล่านี้ มองว่านี่คือภาระ หากแต่เหล่านี้อาจเป็น ดิน ปุ๋ย และน้ำ
ที่เราไม่จำเป็นต้องรัก แต่ต้องเข้าใจใส่ใจดูแลเพื่อให้ได้ดอกไม้มา
อีกส่วนหนึ่ง คือเราอาจไม่โชคดี หลงผิดหรือเสียเวลาไปมากกับอดีตที่ผ่านมา จึงไม่มีโอกาสได้เลือก ได้อยู่
ได้ทำในสิ่งที่รัก วันนี้จึงควรเข้าใจว่า ชีวิตเราบางทีก็ต้องเริ่มที่ความมั่นคงเสียก่อน…หรือสรุปไปแล้วก็คล้าย
ก่อนจะรักใครให้มั่นใจว่ารักตัวเองเป็นแล้ว เช่นกัน
ปล.อีกหนึ่งมุมคิดทัศนคติที่มีต่อการอยู่ เลือก, และทำในสิ่งที่รัก อาจไม่ได้เหมาะกับทุกคนแต่อาจมีประโยชน์
กับหลายคน
