มีเรื่องเล่าต่อๆกันมาว่า… มีชายหนุ่มอินเดียคนนึง เมื่อสองปีที่ผ่านมา…
ผู้คนมากมายต่างก็เคยเห็นเขาจนชินตา ว่าที่บนบ่าของเขานั้นจะมีหม้อดินใบใหญ่
วางอยู่ข้างละใบ และหม้อดินใบหนึ่งนั้นมีรอยร้ าวด้วย ขณะที่อีกใบหนึ่งยังมีสภาพ
ที่สมบูรณ์สวยงามอย่ างไร้ที่ติ หม้อใบที่สวยสวยงามนั้น สามารถบรรจุน้ำได้อย่ าง
เต็มเปี่ยม จากลำธ ารจนถึงบ้านเจ้านาย ในขณะที่อีกใบนั้น เมื่อมาถึงปลายทาง
กลับเหลือน้ำแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ก็เท่ากับว่าชายหนุ่มผู้นี้ เขาขนน้ำได้เที่ยวละ
หม้อครึ่งอยู่ทุกครั้งไป ก็แน่นอนอยู่แล้วว่า หม้อดินใบที่สวยใบนั้น ก็ย่อมภาคภูมิใจ
ในตนเอง ที่สามารถทำหน้าที่ได้อย่ างสมบูรณ์แบบ ส่วนหม้อดินใบร้าวอีกใบนั้น..
นอกจาก อดไม่ได้ที่จะรู้สึกน้อยเนื้ อต่ำใจในความไม่สมประกอบของตัวเองแล้ว
มันยังรู้สึกผิดกับการที่มัน ไม่สามารถทำหน้าที่ได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยนั่นเอง
สองปีเต็มๆ ที่หม้อใบไม่สวยงามนั้น ต้องแบกความทุ กข์ ทรมานนั้นเอาไว้ในใจ
มันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำไปว่า “ ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน ฉันอย ากจะ
ข อโท ษท่าน ที่ตลอดสองปีที่ผ่านมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
เนื่องจากเจ้ารอยร้ าว บนตัวฉันตอนนี้ มันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง ”
เมื่อคนหาบได้ฟังเช่นนั้นแล้ว ก็พลอยรู้สึกเสี ยใจไปด้วย เขาจึงพูดกับหม้อใบนั้นว่า
“ ถ้าอย่ างนั้น ในระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้านนั้น ฉันอย ากให้เธอลอง
สังเกต ด อ กไม้สวย ๆ ข้างทางเดินดูหน่อย เธอไม่เคยสังเกตเลยหรอว่า ทำไม
ด อ กไม้ป่าเหล่านั้น ถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น และนั่นเป็นเพราะ
ว่าฉันได้ตระหนักในข้อจำกั ดของเธอยังไงล่ะ จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์
ด อ กไม้ป่าตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมาไง และในทุกๆ วัน ขณะที่เรานั้น
พากันเดินกลับบ้านนั้น เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้บรรดาด อกไม้ป่าเหล่านั้นด้วย
แล้วในสองปีนี้ ฉันก็ได้เ ด็ ด ด อ กไม้สวย ๆ ไปปักแจกันให้เจ้านายของเราด้วย
นี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็ เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ด อ กไม้ป่าอันแสน
สวยงาม ที่ผลิ บานอยู่ระหว่างทางมาประดับบ้านเป็นแน่ ”
เเละเจ้าจงจำไว้ให้ดีนะ..
หากคนเราทุกคนใช้ชีวิตในแต่ละวันโดยรู้สึกภูมิใจในตนเอง
ไม่เอาตัวเองเปรียบเทียบกับคนอื่นมากจนเกินไป
สิ่งไหนไม่ดีก็พย าย ามแ ก้ไ ขให้มันดีขึ้น
เรียนรู้ในสิ่งที่ทำพลาด เรียนรู้แก่นแท้ของชีวิต
จะทำให้ชีวิตของเราเติมเต็มและสมบูรณ์แบบ
ไม่ไปจมปลักอยู่กับความ อิ จ ฉา ริ ษ ย า
ความอย ากได้ อย ากมี ความล้ มเหลว
ความผิ ดหวัง การแก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่นกัน..
บางทีนั้น เราก็ควรที่จะมีความสุขกับการใช้ชีวิตของตัวเอง
โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตของเราไปเปรียบเทียบกับใคร
การที่เราเอาชีวิตของเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นนั้น
ก็มีแต่จะทำให้เราไม่มีความสุข ยิ่งถ้าคนๆ นั้นเขามีชีวิตที่ดีกว่าเรา
มันก็จะยิ่งทำให้เราไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตของตัวเราเอง…