การเงินพัง เ พ ร า ะความรัก
1 : เ พ ร า ะความรักจึงต้องปกปิด
เชื่อว่าพ่อแม่หลายท่านต้องการให้ลูกอยู่สบายที่สุด ไม่อย ากให้ลูก ๆ รับรู้ว่าตนเองกำลังลำบาก ไม่อย ากให้ ลูกมานั่งกังวล
เรื่องเงิน ไม่ต้องหาเงินเ พ ร า ะต้องการให้ตั้งใจเรียนเป็นเจ้าคนนายคน จึงเลือกที่จะปิดบังความจริงถึงแหล่งที่มาของเงิน
คิดว่าเรื่องหนี้สินตนเองแก้ปัญหาได้ แล้วมองว่าต่อไปมันคงดีขึ้น แต่สุดท้ายยิ่งแก้ ยิ่งเจ็บ ยิ่งดิ้นไม่หลุด นับวันหนี้สินยิ่ง
เติบโตขึ้นกลายเป็นปัญหาใหญ่ที่แก้ย าก การไม่ให้ลูกรับรู้สถานะทางการเงินของครอบครัวเลย บางครั้งก็อาจทำให้
เกิดผลเสียหายใหญ่หลวงในอนาคตได้
2 : เ พ ร า ะความรักสบายจึงเป็นหนี้
ชีวิตขาขึ้น เงินทองมากมาย ใช้จ่ายมือเติบ
ชีวิตขาลง เงินทองไม่มีเหลือ ปรับตัวไม่ได้ เกิดปัญหาหนี้สิน
หากลูกของเราเคยชินกับการใช้ชีวิตอย่ างสุขสบาย อย ากได้อะไรก็ซื้อ บางครั้งการใช้ชีวติแบบนี้ก็เพาะนิสัยจมไม่ลงไว้
ใน DNA ได้โดยไม่รู้ตัว ชีวิตคนเรามีทั้งช่วงขาขึ้นและขาลง เมื่อจังหวะชีวิตเป็นขาขึ้น รายได้เข้ามาไม่หยุด มีเงินใช้จ่าย
คล่องมือ ก็ใช้ชีวิตอู้ฟู่อยู่สบาย ชีวิตดี๊ดี
3 : เ พ ร า ะความรักทำให้ต้องมีน้ำใจ
ยกตัวอย่ างเช่น คุณย่ าที่เป็นญาติผู้ใหญ่ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานใครเดือดร้อนมาก็ช่วยเหลือเมื่อคุณย่ าช่วยเหลือ
มากเกินไปจนตัวเองกำลังจะเดือดร้อน เรื่องแบบนี้มีมากในสังคมของเรา แต่มันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง เรามองว่าหากช่วย
เหลือไปครั้งหนึ่งแล้วยังลุกขึ้นเดินด้วยขาของตนเองไม่ได้แสดงว่าผู้รับความช่วยเหลือไม่กระตือรือร้นและคิดว่าเดือด
ร้อนก็ต้องมีคุณย่ าคอยช่วยทุกครั้ง
บางครั้งโรคติ ด หนี้สินไม่สามารถทำให้หายได้ด้วยเงิน อาจจะต้องการตัวย าอื่นที่ร้อนแรง เจ็บปวด แต่หายมาใช้ในการ
รักษาเพื่อให้เกิดการจดจำ เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ เปลี่ยนเป็นคนใหม่ที่ยืนและวิ่งได้บนขาของตนเอง
4 : เ พ ร า ะความรักทำให้เสียวินัยการเงิน
หากผู้ปกครองให้เงินลูกโดยไม่ปลูกฝังค่าของเงินให้ลูกจะทำให้ลูกไม่รู้จักคุณค่าของเงิน ลูกจะคิดว่ายังไง ๆ ก็มีเงินให้ใช้
ตลอดเวลา เมื่อถึงเวลาที่เงินไม่มีจนต้องกู้ยืมเงินเอง ก็อาจจะสร้างหนี้ที่เกินกำลังที่ตนเองจะจ่ายได้ และไม่ได้ช่วยกัน
ประหยัด ระมัดระวังการใช้จ่าย สุดท้ายจะกลายเป็นปัญหาหนี้ครัวเรือน ในที่สุด
สรุปว่า…
ความรักที่แท้จริง คือ การพูดความจริง หันหน้าเข้ามาคุยกันเพื่อสร้างความเข้าใจ ช่วยกันคิดวิธีแก้ไขปัญหา รวมถึงเป็น
กำลังใจซึ่งกันและกันให้ผ่านพ้นวิกฤตต่าง ๆ ได้
ความรักที่แท้จริง คือ การตักเตือนกันอย่ างจริงใจ เพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งดีขึ้น ไม่ใช่การช่วยเหลือกันอย่ างไม่ลืมหูลืมตา
สิ่งนี้ไม่ใช่ความรักแต่เป็นการทำไม่ดีต่อกันทางอ้อมและเลี้ยงไข้เพื่อรอวันที่กำเริบขึ้นอีกครั้ง
